کرونا ویروس ها از سرماخوردگی ساده تا پنومونی کشنده

کروناویروس ها، ویروس هایی بزرگ، پوشش دار، حاوی RNA تک رشته ای، پلاریته مثبت، قطعه قطعه نشده می باشند. این خانواده دارای بزرگترین ژنوم در بین ویروس های RNAدار می باشند و انتهای ژنوم آن ها پلی آدنیله شده می باشد. به طور معمول تکثیر RNA فاقد مکانیسم های تصحیح خطایی است که سلول ها هنگام کپی کردن DNA از آن استفاده می کنند، بنابراین ویروس های RNAدار می توانند هنگام تکثیر دچار جهش شوند. با توجه به اینکه کروناویروس ها ژنومی طولانی دارند فرصت ایجاد خطا در کپی برداری از ماده وراثتی بسیار مهیاست و این ویروس ها خیلی سریع جهش می یابند. برخی از این جهش ها ممکن است خصوصیات جدیدی از جمله توانایی آلوده کردن انواع جدیدی از سلول یا حتی گونه های جدید را به وجود آورد.

اتصال ویروس به گیرنده های سطح سلول هدف از طرق برآمدگی های سطح پوشش ویروس صورت می گیرد؛ بنابراین دامنه ی گونه هایی که این ویروس می تواند آلوده کند به این طریق مشخص می شود. از طرفی این موضوع بررسی طیف رده سلولی های درگیر را پیچیده می کند، زیرا ویروس هایی که از یک گیرنده استفاده می کنند می توانند منجر به بیماری های متفاوتی شوند. یک کورو ویروس انسانی به نام NL63 به همان گیرنده SARS متصل می شود اما فقط باعث عفونت های تنفسی فوقانی می شود، در حالی که SARS در درجه اول دستگاه تنفسی تحتانی را آلوده می کند.

یکی دیگر از ویژگی های مهم کورو ویروس ها، پروتئین های فرعی آن ها است، که به نظر می رسد در فرار از پاسخ ایمنی ذاتی میزبان نقش دارد. این پاسخ هنگامی آغاز می شود که سلول مهاجمی را شناسایی کند و پروتئین هایی به نام اینترفرون را آزاد کند، که در تکثیر پاتوژن دخالت می کند.

در هنگام ابتلا به این ویروس خیلی از اعلائم در واقع توسط سیستم ایمنی در پاسخ به آلودگی ایجاد شده است. و یکی از راه های سنجش شدت بیماری پاسخ به این سوال است که " چه مقدار از پاسخ ایمنی بر خلاف محافظت، باعث تخریب می شود؟" این مسئله از نظر بالینی حائز اهمیت بوده و نشان می دهد که چرا افراد دارای بیماری های خود ایمنی بیشتر در معرض خطر می باشند. البته هدف پاسخ ایمنی از بین بردن مهاجمان است، بنابراین ویروس نیز اقدامات متقابل انجام می دهد. این اقدامات نیز در بین انواع مختلف کروناویروس ها متفاوت است. این ویروس ها خیلی مشابه اند اما پروتئین های فرعی اضافی دارند که برای خاموش کردن جنبه های مختلف پاسخ [ایمنی ذاتی] تکامل یافته اند.

برخی از محققان فکر می کنند خفاش ها پناهگاهی برای این ویروس هستند زیرا مانند انسان آن ها پاسخ ایمنی شدید بدن را ندارند. بسیاری از مولکول های سیگنالینگ که به سیستم ایمنی بدن ما هشدار می دهند، در خفاش ها سرکوب می شوند، بنابراین بیمار نمی شوند. خفاش ها به جای واکنش شدید، یک پاسخ سطح پایین ثابت را حفظ می کنند که می تواند به تکامل ویروس ها کمک کند. خفاش ها به صورت مداوم اینترفرون ها را بیان می کنند که باعث انتخاب ویروس هایی می شود که می توانند از این پاسخ جلوگیری کنند، بنابراین خفاش ها مخازن انتخابی بسیار خوبی برای ویروس هایی هستند که نسبت به اینترفرون مقاومند.

منتشر شده در: 5 فوریه 2020 https://www.scientificamerican.com