درمان دیابت مدل های حیوانی با میدان های مغناطیسی

ممکن است محققان دانشگاه آیووا یک روش ایمن و جدید را برای کنترل غیر تهاجمی قند خون کشف کرده باشند. بر اساس یافته های جدید، قرار گرفتن موش های دیابتی در معرض ترکیبی از میدان های الکتریکی و مغناطیسی برای چند ساعت در روز، دو علامت اصلی دیابت نوع 2 را برطرف می کند.

دکتر Calvin Carter از محققین این تیم تحقیقاتی می گوید:« ما برای مدیریت دیابت یک کنترل از راه دور ساخته ایم. قرار گرفتن در معرض میدان های الکترومغناطیسی(EMF) برای دوره های نسبتاً کوتاه، قند خون را کاهش می دهد و پاسخ بدن به انسولین را عادی می کند. این اثرات می تواند امکان درمان با EMF را فراهم کنند و در هنگام خواب، برای کنترل دیابت در تمام طول روز استفاده شود.»

این کشف غیرمنتظره و شگفت آور ممکن است پیامدهای عمده ای در مراقبت های بیماران دیابتی داشته باشد، به ویژه برای بیمارانی که رژیم های درمانی فعلی را دست و پا گیر می دانند.

مطالعه جدید نشان می دهد که EMF تعادل اکسیدان ها و آنتی اکسیدان ها را در کبد تغییر می دهد و پاسخ بدن به انسولین را بهبود می بخشد. این اثر توسط مولکول های واکنشی کوچک ایجاد می شود که به نظر می رسد به عنوان "آنتن های مغناطیسی" عمل می کنند.

شروع این پروژه به صورت کاملاً تصادفی رخ داد؛ Sunny Huang دانشجوی دکتری که به حوزه های متابولیسم و دیابت علاقه مند بود برای خون گیری از موش ها نیازمند تمرین بود و دکتر کارتر برخی از موش هایی را که برای بررسی تأثیر EMF ها بر مغز و رفتار حیوانات استفاده می کرد، در اختیار او قرار داده بود.

هوانگ می گوید:« نتایج خون گیری های اولیه واقعا عجیب بود زیرا به طور معمول این حیوانات دارای قند خون بالا و دیابت نوع 2 هستند اما همه حیوانات در معرض EMF سطح قند خون طبیعی را نشان دادند.»

پس از مطالعات اولیه که توسط هوانگ و دکتر کارتر انجام شد آن ها دریافتند که استفاده بی سیم ترکیبی از میدان های مغناطیسی و الکتریکی، قند خون را در سه مدل مختلف موش دارای دیابت نوع 2 تنظیم می کند. این تیم همچنین نشان داد که قرار گرفتن در معرض چنین میدانی(تقریباً 100 برابر زمین) در هنگام خواب مقاومت به انسولین را تا سه روز پس از درمان از بین می برد.

EMF ها همه جا هستند. ارتباطات از راه دور، ناوبری و دستگاه های تلفن همراه برای عملکرد به آن ها نیاز دارند. از EMF در پزشکی، به عنوان مثال در MRI نیز استفاده می شود. با این حال اطلاعات کمی در مورد چگونگی تأثیر آن ها برموجودات در دست است. دکترکارتر و هوانگ در جستجوی سرنخ برای درک مکانیسم های اساسی اثرات بیولوژیکی EMFها بر روی قند خون و حساسیت به انسولین، مقالات مربوط به دهه 1970 راجع به مهاجرت پرندگان را بررسی کردند. آن ها دریافتند که بسیاری از حیوانات میدان الکترومغناطیسی زمین را حس می کنند و از آن برای جهت گیری و همچنین جهت یابی استفاده می کنند.

دکتر کارتر میگوید:« این مقالات به یک پدیده بیولوژیکی کوانتومی اشاره دارد که به موجب آن EMF ها ممکن است با مولکول های خاص برهم کنش داشته باشند. مولکول هایی در بدن ما وجود دارند که تصور می شود مانند آنتن مغناطیسی کوچک عمل می کنند و پاسخ بیولوژیکی به EMF ها را امکان پذیر می کنند. برخی از این مولکولها اکسیدان هستند که در حوزه ای از زیست شناسی تحقیقات که به رفتار الکترون ها و مولکول های واکنشی حاکم بر متابولیسم سلولی می پردازد، بررسی قرار می گیرند.»

این تیم برای تحقیق در مورد عملکرد یک مولکول اکسیدان به نام سوپراکسید، که در دیابت نوع 2 نقش دارد، با تعدادی از متخصصان شناخته شده (Douglas Spitz, Gary Buettner و Jason Hansen) بین المللی در زیست شناسی اکسیداسیون همکاری کرد.

آزمایش ها نشان می دهد که EMF باعث تغییر سیگنالینگ مولکول های سوپراکسید به ویژه در کبد می شود، که منجر به فعال شدن طولانی مدت پاسخ آنتی اکسیدانی می شود تا تعادل نقطه تنظیم اکسیداسیون و پاسخ بدن به انسولین را متعادل کند.

دکتر کارتر می گوید:«وقتی مولکول های سوپراکسید را از کبد حذف می کنیم، اثر EMF را بر روی قند خون و پاسخ انسولین کاملاً مسدود می کنیم. شواهد نشان می دهد که سوپراکسید نقش مهمی در این روند بازی می کند.»

علاوه بر مطالعه بر روی موش، محققان سلول های کبدی انسان را نیز با EMF به مدت شش ساعت تحت درمان قرار دادند و متوجه شدند که یک نشانگر جایگزین برای حساسیت به انسولین به طور قابل توجهی بهبود یافته است، که نشان می دهد EMF ها ممکن است همان اثر ضد دیابت را در انسان نیز ایجاد کنند.

این تیم اکنون در حال کار بر روی یک مدل حیوان بزرگتر هستند تا ببینند آیا EMF ها اثرات مشابهی را در حیوانی که از نظر اندازه و فیزیولوژی شبیه به انسان است، ایجاد می کنند. آن ها همچنین قصد دارند مطالعاتی را برای درک سازوکار کاهش اکسیداسیون اساسی اثرات EMF انجام دهند. هدف نهایی آن ها انتقال به آزمایش های بالینی با بیماران برای ترجمه این فناوری به کلاس جدیدی از روش های درمانی است.

منتشر شده در 6 اکتبر 2020 https://www.sciencedaily.com