استفاده از کریسپر در آزمایشهای فاز 1 واکسن بر روی انسان
دانشمندان در حال برنامه ریزی برای آزمایش های انسانی فاز 1 واکسنی هستند که در آن با استفاده از فناوری ویرایش ژن CRISPR بر روی انگل عامل سالک جهش ایجاد کرده اند؛ این بیماری یک بیماری پوستی شایع در مناطق گرمسیری جهان و در ایالات متحده است.
در یک سری مطالعات حیوانی، واکسن از موش ها در برابر بیماری محافظت می کند، از جمله حفاظت از موش های دارای نقص ایمنی و موش هایی که از طریق گزش پشه های آلوده در معرض انگل قرار گرفته اند.
این تیم با استفاده از این فن آوری جدید قرن به عمد انگل زنده را به پوست وارد کردند تا عفونت کوچکی ایجاد کند که پس از بهبودی منجر به مصونیت مادام العمر در برابر بیماری های بعدی شود. این کار مشابه عمل قدیمی لیشمانیزاسیون در خاورمیانه می باشد.
واکسن های زنده از قبیل بهترین واکسن ها هستند، اما احتمال خطر ابتلا به بیماری های جدی در برخی افراد وجود دارد. این تیم تحقیقاتی با استفاده از فن آوری کریسپر، یک انگل را ایجاد می کنیم که باعث ایجاد بیماری بالینی نمی شود اما باعث القا مصونیت می شود.
برآورد می شود سالانه 1/5 میلیون مورد جدید سالک پوستی در سراسر جهان، علی الخصوص مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری تشخیص داده می شود. لیشمانیا در تمام اشکال خود یک بیماری فراموش شده قلمداد می شود که بیشتر جمعیت کشورهای در حال توسعه با هوای گرم را درگیر می کند و در حال حاضر حدود 12 میلیون نفر را آلوده کرده است. اما باید خاطرنشان کرد که با گرم شدن کره زمین وسعت بیشتری جز این مناطق محسوب خواهند شد. از جمله این مناطق میتوان به جنوب ایالت متحده اشاره کرد.
درمان های متداول در موارد شدید می تواند گران باشد؛ نیاز به تزریق روزانه داروهای متعدد دارد و میتواند عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد کند. این درمان ها همچنین میتوانند باعث درمان ناقص بیماری شده که به انگل ها امکان مقاومت در برابر داروها را می دهد.
محققان تصمیم گرفتند برای تولید واکسن از CRISPR برای ویرایش ژنوم لیشمانیا استفاده کنند. این فناوری دقیق، محققان را قادر به حذف سانترین (ژن پروتئینی که از ساختار فیزیکی انگلی حمایت می کند) و همچنین حذف ژن نشانگر مقاومت آنتی بیوتیکی، ساخت.
این مطالعه نشان داد که انگل جهش یافته فاقد سانترین هنوز هم می تواند به سلول ها راه یابد و از خود کپی کند، اما فقط برای مدت زمان محدود و نه با سرعتی که منجر به بیماری بالینی شود. انگل ها قادر به تکثیر نیستند ، بنابراین می میرند. اما به مدت هشت یا نه ماه در بدن باقی می مانند و این مدت زمان کافی برای ایجاد ایمنی اکتسابی است. مطالعات متعدد روی موش ها، از جمله موش های دارای نقص ایمنی، نشان داد که انگلهای جهش یافته باعث ایجاد ضایعات پوستی نمی شوند.
آزمایش های متعدد نشان داد که اگر پشه خاکی در محل واکسن نیش بزند و انگل های جهش یافته را به طبیعت ببرد، انگلی نمی تواند زنده بماند بنابراین از این نظر بی خطر است.
منتشر شده در 25 سپتامبر 2020
https://www.news-medical.net
